กาบตาลไร้ค่า...ใต้โคนโตนด สู่กระเป๋าขึ้นห้างไฮเอน

อ.สทิงพระ จ.สงขลา มีต้นตาลมากที่สุดในไทย เมื่อก่อนชาวบ้านจะเอากาบตาลนำมาทุบเอาเส้นใยมาควั่นทำเชือกมัดสมอเรือ ล่ามวัว-ควาย...แต่เมื่อมีเชือกไนลอนเข้ามา การใช้เชือกจากใยตาลจึงไม่เป็นที่นิยม

“เราอยากมีหมวก กระเป๋าใช้ เห็นเส้นใยตาลที่พ่อตีไว้หลงเหลือ จึงนำมาสานใช้เองและเอาไปวางขายในหมู่บ้าน แต่รูปแบบชิ้นงานมันธรรมดา ไม่น่าสนใจจึงขายได้ยาก ปี 2521 มีครูชำนาญด้านการจักสานและออกแบบจากนครศรีธรรมราช มาช่วยสอน ทำให้การถักทอกระเป๋าเส้นใยตาลมีลวดลายแปลกตาสวยงาม ชิ้นงานเริ่มขายได้ แต่ต้องหยุดมาเริ่มใหม่อีกครั้งในปี 2544 เพราะงานแต่ละชิ้นต้องใช้เวลา มีกระบวนการขั้นตอนยุ่งยาก หมวก กระเป๋าแต่ละใบใช้เวลา 2-3 วัน แต่หลังนำไปขายที่งานอุตสาหกรรมจังหวัด ได้รับความสนใจมีมากเท่าไรขายได้หมด”

ป้าเสริมศิริ หนูเพชร ชาวบ้าน ต.จะทิ้งพระ อ.สทิงพระ จ.สงขลา เล่าถึงที่มาของผลิตภัณฑ์หัตถกรรมกาบใบตาลจากท้องนาของกลุ่มโหนดทิ้ง ที่กำลังได้รับความนิยมในตลาดไฮเอน

เริ่มจากนำกาบใยตาลมาทุบด้วยค้อนยาง วางกาบใยตาลทุบตามความยาว เพื่อให้เส้นใยไม่หัก ใช้ค้อนทุบน้ำหนักให้พอดี หากทุบแรงมากอาจทำให้เส้นใยขาดเสียหาย เมื่อเปลือกด้านนอกเริ่มแตก จึงสลับกาบด้านในขึ้น ทุบกระทั่งเปลือกมีความยุ่ย นำไปสางกับฐานทำจากตะปู ขูดขุยออกให้หมด

จนเหลือเส้นใยตาลสีน้ำตาล อ่อน น้ำตาลเข้ม และดำ มีความมันเหนียว ความยาวเส้น 18 นิ้ว นำไปผึ่งแดดเพื่อลดความชื้น จากนั้นนำไปถักทอสานทำผืนใยตาล ส่งต่อให้แผนกเข้ารูปทำกระเป๋าตกแต่งนำไปขายตามงานต่างๆในตัวจังหวัด สนนราคาตั้งแต่ 1,500-3,000 บาท รายได้ไม่แน่นอน

แต่หลังจากศูนย์ส่งเสริมศิลปาชีพระหว่างประเทศ (ศ.ศ.ป.) คัดเลือกให้เป็นครูช่างปี 2554 พร้อมทั้งช่วยเหลือพัฒนารูปแบบให้ร่วมสมัย คนไทยชอบ ชาวต่างชาติต้องการ จึงกลายเป็นจุดเปลี่ยน

ชิ้นงานเส้นใยตาลมีตลาดกว้างมากขึ้น สามารถส่งขายในห้างคิง เพาเวอร์ สยามพารากอน สนามบินภูเก็ต หาดใหญ่ สงขลา เชียงใหม่วันนี้กระเป๋า หมวกจากเส้นใยตาล พร้อมการันตีชิ้นงานหากใช้แล้วชำรุด ส่งซ่อม-เปลี่ยนได้ตลอดชีพ สามารถสร้างรายได้เข้าชุมชนเดือนละ 500,000 บาท.

ขอบคุณที่มา เว็บไซต์ in7day

เรียบเรียงโดย http://www.เกษตรผสมผสาน.com

กลับไปหน้าแรก กลับขึ้นด้านบน